Het gebroken zelfbeeld

 18,95

op weg naar persoonlijke heelheid door genezend gebed

Auteur: Leanne Payne
Uitgave: Coconut
Pagina’s: 188
ISBN: 9789072698254

De mens is volmaakt geschapen, maar door de zondeval is hij in een neerwaartse spiraal terechtgekomen. De identiteit van de mens als beelddrager van God en kroon op de schepping werd zwaar beschadigd. Er kwam een nieuwe bron van motieven en drijfveren in de vorm van eigenzinnigheid en zelfzucht die alles verkleurde. Onze vermogens werden aangetast: onze wil, verstand, emoties en verlangens, ook de seksuele. Sindsdien is de mens op zoek naar zijn identiteit. Deze verwarring heeft veel vormen. Dit boek is een studie over de psychische en geestelijke aspecten van deze identiteitscrisis. Leanne Payne gaat in op hechtingsstoornissen, gemis en afwijzing, trauma en bevrijding van de verkeerde soort eigenliefde en de daden die eruit voortvloeien.

Centraal staat de vraag: hoe vind ik mijn echte ik in Christus? Luisterend bidden is de best mogelijke manier om Gods Tegenwoordigheid te praktiseren. Door naar Hem te luisteren worden we uit de hel van zelfbewustzijn, introspectie en verwarring getrokken.

Dit is de uitdaging voor elk mens, daarom is dit boek een voorbeeld hoe herstel werkt – voor ons allemaal. Want wát iemands achtergrond en geschiedenis ook is, de komst van Jezus en de bevrijding die Hij brengt betekent hoop, vergeving en herstel. Dit boek is tevens een oproep aan de kerk om de bediening van genezing moedig en krachtig op te pakken.

Leanne Payne (1932-2015) was leider van Pastoral Care Ministries en werd internationaal bekend door haar conferenties en boeken over het ervaren van Gods Tegenwoordigheid en de genezing van de totale mens. In haar boeken combineert ze haar inzichten vanuit de Bijbel, de theologie, en de psychologie.

Dit boek verscheen eerder onder de titel Het gebroken beeld en is een geheel vernieuwde vertaling.


Het gebroken zelfbeeld

Inhoud

Inleiding

Dankwoord

  1. Het verhaal van Lisa: verdrongen herinneringen
  2. Oorzaken van homoseksualiteit
  3. Het verhaal van Matthew: identiteitscrisis
  4. De zoektocht naar genderidentiteit
  5. De identiteitscrisis volgens de Bijbel
  6. Luisteren naar het genezende woord

Appendix: Luisteren naar onze dromen

Verwijzingen


Hoofdstuk 1. Het verhaal van Lisa: verdrongen herinneringen

Lisa was een jonge vrouw die naar de conferentie kwam waar ik sprak over de macht van Jezus om ons te bevrijden van angst en ons te genezen van verdriet in ons onbewuste (alles wat ons emotionele en voelende wezen belemmert en verlamt). Ik vertelde hoe Jezus vrede en licht wil brengen waar tevoren slechts pijn en duisternis was. Door mijn lezingen kreeg ze weer hoop dat er ook voor haar hulp mogelijk was. Heel haar leven had ze emotionele en mentale pijn ervaren. Ze was na twee zelfmoordpogingen gevaarlijk diep weggezakt in een zwarte poel van uitzichtloosheid en wanhoop. Aan het einde van de lezingen vroeg ik de Heer ons aan te raken met zijn genezende kracht. Ik bad dat Hij uit de hoeken van het onbewuste herinneringen naar boven zou brengen die genezing nodig hadden en die in een groep van een paar honderd mensen goed te hanteren waren. Maar toen Jezus de aanwezigen aanraakte, gebeurde er bij haar helemaal niets.

Hoe Lisa zichzelf zag

De volgende dag belde Lisa naar de pastorie waar ik verbleef. Ik hoorde de wanhoop en apathie in haar stem. ‘Ik kwam naar uw lezingen, maar er gebeurde niets.’ Ik begreep haar diepe nood en wist dat de Heer haar hart en haar herinneringen in die grote groep had moeten beschermen. Dat vraag ik Hem altijd. Hij weet precies wat er naar boven moet komen en in een grote groep behandeld kan worden. Ik bid altijd dat er niets naar boven zal komen dat te pijnlijk en te diep is, als er niet de noodzakelijke privacy is, of als er niemand in de buurt is die bekwaam en ervaren genoeg is om zo iemand te kunnen helpen. Haar verhaal bevestigde mijn gevoel dat dit voor haar gold.

‘Vannacht na de lezing had ik een droom, die ik al heel vaak heb gehad’, zei ze. ‘Ik keek naar mijn arm. De poriën van de huid waren als een visnet. Onder de huid zag ik wat ik in deze droom altijd zie: een donkere verkankerde massa.’ De droom toonde Lisa op een beeldende manier haar gebroken zelfbeeld. Geen wonder dat de duistere herinneringen die hieronder verborgen lagen niet in de groep naar boven waren gekomen.

Lisa had kortgeleden een zelfmoordpoging gedaan. Ze studeerde medicijnen en had dus kennis van en toegang tot medicatie. Haar zelfmoordpoging was ternauwernood mislukt. Ze had zeven dagen op de intensive-care gelegen, opgezwollen en opgezet tot dubbel haar normale omvang. Ze was onherkenbaar voor haar familie, die te horen kreeg dat ze het niet zou halen. Ze overleefde het echter wel, maar toen ze bijkwam vertelden de artsen haar dat de overdosis een blijvende hersenbeschadiging had veroorzaakt. De omstandigheden van de afgelopen tijd staafden dus de ernst van haar droom en dat wat de droom wilde zeggen.

Hij zal alles licht maken

Sommige dromen wijzen op bijzonder gevaarlijk ‘materiaal’ in het onbewuste en als een psychoanalyticus dat hoort, weet hij dat hij het met zorg moet aanpakken. De hulpverlener die wil bidden voor de genezing van herinneringen van iemand als Lisa zal dat ook doen. Hoewel gebed voor genezing van de ziel nooit aanmatigend of lichtvaardig mag worden ondernomen, wist ik dat gebed voor Lisa’s genezing buitengewone voorzichtigheid zou vereisen in het luisteren naar en het samenwerken met de heilige Geest. Tegelijkertijd zag ik er vol vreugde naar uit, omdat ik wist wat God zou gaan doen. Over zulk geloof mag je nooit opscheppen, want het is echt een gave die je voor dat moment ontvangt. Als God ons op pad stuurt, geeft Hij ons het geloof en het vertrouwen om dat te doen waartoe Hij ons heeft gezonden. Dus nodigde ik Lisa uit in de pastorie. Ik verzekerde haar dat onze Heer met zijn genezende Tegenwoordigheid zou binnengaan in de duisternis van haar onbewuste waaruit zo’n droom voortkwam, en dat Hij alles licht zou maken.

Wanhopig eenzaam

Toen ze arriveerde hoorde ik snel meer van haar verhaal, inclusief de geschiedenis van een lesbische relatie in haar tienertijd. Ze was als kind nooit gelukkig geweest en had zich wanhopig eenzaam gevoeld. Hoewel ze was opgegroeid in een gezin met beide ouders, was ze ernstig van hen vervreemd. Haar moeder was in reactie op de emotionele blokkade van Lisa steeds jaloerser en dominanter geworden naar haar dochter. Het gedrag van haar moeder werd ook steeds neurotischer, en dat bracht Lisa vaak in verlegenheid. Haar vader was afwezig en gesloten – hij was hoogstens degene die haar zo nu en dan wat speelgoed toeschoof. Ze besefte al vroeg dat haar moeder niet zou toelaten dat het gedrag van haar vader ten opzichte van haar zou verbeteren. Daarom voelde ze naar geen van beiden behoefte om intiem met hen om te gaan. Vastbesloten weerstond ze de pogingen van haar moeder om haar genegenheid en loyaliteit te winnen. Ze werd daardoor nog kwetsbaarder dan een ander kind en in de zomer aan het einde van de basisschoo


Hoofdstuk 3. Het verhaal van Matthew: identiteitscrisis

Matthew kwam voor het eerst bij mij langs kort nadat hij een geweldig succes in zijn carrière had geboekt. Hij was heel mannelijk en op alle fronten had hij alles: een goede opleiding, een goed stel hersenen en verbazend veel talent, naast zijn goede uiterlijk en alles wat hij had bereikt. Ondanks al deze uiterlijke successen stond hij innerlijk op instorten. In zijn wanhoop had hij nu hulp gezocht. Maar hij durfde niet te hopen dat God door gebed de innerlijke pijn en onrust kon en zou verlichten, en tegelijkertijd dat nieuwe kon uitbannen, dat alle andere zorgen in zijn leven nog veel erger maakte: een intense aanval van homoseksuele gevoelens voor een andere jongeman.

Terwijl ik hem voorzag van een kop warme thee en hem eerst verzekerde dat het voor God eenvoudig is om zulke dingen te herstellen en recht te zetten, en dat ten tweede er niet echt zoiets bestaat als geboren worden als homoseksueel, ontspande hij zich langzamerhand en vertelde voor de eerste keer zijn pijnlijke verhaal. Dit verhaal ging ook over zijn ouders. Als christen wilde Matthew zijn ouders in het meest positieve licht stellen. Loyaliteit aan iemands ouders, ook als de opvoeding aanwijsbaar slecht is geweest, is soms een blokkade voor iemand om over zijn diepste beschadigingen en afwijzing te vertellen. Dat gold ook voor Matthew.

Daarnaast, en dat was nog belangrijker, had hij diep van binnen het gevoel dat het op de een of andere manier zijn schuld was dat zijn ouders niet van hem hielden. Hij had het diepe gevoel dat hij afstotelijk was en dat zijn ouders daarom grotendeels te verontschuldigen waren. Deze gevoelens had hij nog nooit met zoveel woorden benoemd, maar toen hij zijn verhaal probeerde te vertellen, werd het al snel duidelijk.

Ongewenst

Matthews vader, de eerste van het gezin die in de VS was geboren, had ouders met verschillende achtergronden qua taal en cultuur. Zoals soms gebeurt bij kinderen die opgroeien in een arm emigrantengezin, had Matthews vader de zelfkant van het leven leren kennen. Voordat Matthew geboren werd, had hij zelfs enige tijd gevangengezeten en was hij door andere gevangenen ernstig mishandeld. Vanaf het eerste moment dat Matthew zich kon herinneren was zijn vader agressief, dominant en autoritair. Hij was naar Matthew toe onredelijk en wreed. Zijn verwachtingen naar zijn zoon waren vaak verwarrend en onrealistisch. Matthew wist nooit precies wanneer zijn vader zou ontploffen – dat betekende een pak slaag en ruwe taal.

Matthews moeder kwam uit weer een ander land en was als volwassene geïmmigreerd. Ze was absoluut weerloos tegenover haar man. Ze reageerde heel angstig op zijn wrede gedrag, want haar eigen oorspronkelijke cultuur eiste totale onderwerping aan de man. Ze sprak niet goed Engels en dat verklaart deels dat ze niet naar anderen ging voor de hulp en steun die zij nodig had om voor zichzelf te kunnen opkomen. Haar man wilde geen kinderen meer (hij had al een eerder gezin in de steek gelaten), dus ze voelde zich schuldig toen ze zwanger raakte van Matthew. Net nadat hij werd geboren meldde ze hem aan voor adoptie. Maar toen niemand hem in de eerste week uitkoos, nam ze hem mee naar huis. De kleine jongen vormde voor haar man een extra excuus om haar te mishandelen. Ze was door haar verscheurde emoties niet in staat om een goede moeder voor haar zoontje te zijn. Ze kon zich ook niet weren tegen het onvoorspelbare gedrag van haar man tegenover Matthew. Hij had haar echte ik, als dat al tevoorschijn was gekomen, meedogenloos vermorzeld. Uit de beschrijving die Matthew van zijn moeder gaf, kreeg ik de indruk dat zij een nobody was. Als volwassene had hij zich altijd van haar vervreemd gevoeld, hij had eigenlijk helemaal niet het gevoel dat hij haar kende. Haar man scheidde uiteindelijk van haar en trouwde met een andere vrouw. Ze bleef hulpeloos achter en klampte zich vast aan haar zoon.

Gekwetst en eenzaam

Matthew was als gevoelig kind ongelukkig en hopeloos eenzaam. Deze eenzaamheid werd door de jaren heen erger, omdat hij van zijn vader geen vriendjes mee naar huis mocht nemen. Het enige wat hij wel mocht, was naar school gaan. Eén van de dingen die hem troostten en hem in die jaren afleiding boden, was zijn liefde voor alles wat groeide. Hij hield van planten en bloemen. Op een keer had hij een tuintje gemaakt. Toen zijn vader thuiskwam, had die het in een aanval van woede vernield. Matthew was diep gekwetst. Dit was een van de pijnlijkste herinneringen waar hij genezing voor nodig had.

Matthew was in zijn vroege tienertijd christen geworden en had zich als een drenkeling aan Jezus vastgeklampt. Gedurende deze tienerjaren duurde zijn eenzaamheid en vervreemding van zijn ouders en anderen voort. Hij schaamde zich voor zijn moeders gebrekkige Engels en voor haar onbehouwen manieren. Tegelijk voelde hij zich schuldig dat hij zulke negatieve gevoelens naar haar had. Meer dan wat ook snakte hij naar de liefde van zijn vader. Hij hoopte steeds op een woord van goedkeuring of aanmoediging, maar al wat hij kreeg was een negatieve of vijandige reactie.

Angst voor afwijzing

Op de middelbare school deed hij het prima en oogstte hij bewondering bij zijn klasgenoten. Maar de relaties met zijn vrienden leden schade, omdat hij bang was voor afwijzing van degenen die hij het meest bewonderde. Meisjes bewonderden hem ‘op afstand’. Zijn pijn en angst voor afwijzing maakten hem afstandelijk en in veel opzichten ondoorgrondelijk. Als ze vasthoudend waren en door de barrière heendrongen, en dichter bij de knappe jongeman kwamen, zagen ze weliswaar zijn diepe emotionele pijn en verdriet, maar niemand wist hoe hij hem kon helpen. Hij worstelde met wat hij ervoer als overweldigende seksuele energie en werd bang voor zijn eigen seksuele drift. Hij was bang dat hij meisjes als ze dicht bij hem kwamen zou kwetsen, terwijl hij hen oprecht bewonderde en wilde kennen. Hij snakte ernaar dat ze hem, als ze hem eenmaal zouden kennen, aardig zouden vinden, maar hij geloofde niet dat dit mogelijk was.

Matthews zelfbeeld

We leren onszelf en onze plek kennen in de liefde van andere gezinsleden, en uiteindelijk in de liefde van God. Matthew kon zichzelf niet als waardevol zien, laat staan als iemand met de ongelooflijke mogelijkheid om te worden in plaats van gewoonweg te bestaan. Omdat hij ervan overtuigd was dat anderen onmogelijk van hem konden houden, miste hij het gevoel erbij te horen. De waarheid dat God hem niet alleen op de wereld had gezet, maar hem daarin ook een unieke plaats had gegeven met een uitdagende artistieke en geestelijke taak, ging totaal aan hem voorbij.

Dit is het verhaal achter zijn belangrijkste probleem: hij ervoer sterke homoseksuele verlangens naar een man die hij bewonderde en waarmee hij bevriend wilde zijn. Deze verlangens hadden een beangstigende intensiteit: hoe mee