Herstel van identiteit

Leanne Payne heeft ontdekt dat christenen drie barrières tegenkomen die hun groei naar heelheid en volwassenheid in de weg staan. Zij blijken niet in staat om
– zichzelf te aanvaarden
– anderen te vergeven
– vergeving te aanvaarden
In dit boek schetst Leanne Payne hoe deze barrières overwonnen kunnen worden. Genezend gebed speelt hierbij een belangrijke rol.

In het voorwoord schrijft Leanne Payne:
‘Dit boek vormt het vervolg op Gods Tegenwoordigheid geneest, en hoewel het gemakkelijk los daarvan gelezen kan worden, bouwt het voort op het theologische en psychologische fundament dat in dat boek is gelegd.
In de bediening van gebed voor genezing van de ziel helpen wij voortdurend christenen bij het overwinnen van één van de drie grote barrières voor persoonlijke en geestelijke heelheid in Christus. Dit zijn 1) de belangrijke christelijke deugd van zelfaanvaarding niet kunnen verwerven, 2) anderen niet kunnen vergeven en 3) zelf geen vergeving kunnen ontvangen.
Iedere keer als we onze ware identiteit in Christus beter begrijpen en aanvaarden, een ander vergeven, of een zonde belijden, vallen de barrières neer die onze groei tot volwassen discipelen (waartoe we geschapen zijn) in de weg staan. Maar soms zijn we niet in staat om te begrijpen wat ons blokkeert, laat staan hoe we het kunnen verwijderen. Dan hebben we de hulp van anderen nodig om in vrijheid te kunnen leven. Gods liefde wordt geblokkeerd en kan niet ongehinderd in onze gebrokenheid binnenstromen; één van Zijn dienstknechten moet ons daarom helpen om genezing te ontvangen. Een deel van het discipelschapsproces is anderen helpen onderscheiden wat hun barrières zijn, en hen daarna door genezend gebed uit de gevangenis leiden naar de vrijheid van de volwassenheid in Christus.

‘Onze arbeid vangt aan daar waar God het fundament heeft gelegd; wij hebben niet de taak zielen te redden, maar ze tot discipelen te maken. De verlossing en de heiliging zijn het werk van Gods soevereine genade; ons werk, als zijn discipelen, is de mensenlevens tot het discipelschap te brengen totdat ze geheel aan God zijn overgegeven.’

DE EERSTE EN FUNDAMENTELE GENEZING

‘Ware religie is de vereniging van de Geest van God met de menselijke geest, en dit wordt bewerkt in en door Jezus Christus. ‘Maar die zich aan de Here hecht, is één geest (met Hem).’ Jezus is de Middelaar tussen God en de mens. Hij openbaart de Vader, verenigt ons met de Vader, en komt met de Vader om bij ons te wonen (Johannes 14:23).’

Oswald Chambers en F.B. Meyer herinneren ons eraan dat de eerste en fundamentele genezing waaruit iedere andere genezing voortkomt de wedergeboorte is. Wanneer Christus eenmaal in ons woont, één met onze geest, kan Zijn leven door onze ziel heen schijnen (dat wil zeggen, door ons denken en ons hart) inclusief onze herinneringen, onze wil, ons gevoel, onze intuïtieve verbeeldende vermogens, en daarboven uit zelfs ons zintuiglijke en fysieke wezen. Als Zijn licht de duistere plaatsen van niet-vergevensgezindheid en verwonding in ons innerlijk ontmoet, kan genezing plaatshebben.
Ik zal beginnen met het jezelf niet kunnen aanvaarden, omdat zoveel christenen vandaag op dit punt vastzitten. Wanneer dit struikelblok eenmaal is genomen, kunnen we vergeving schenken en ontvangen vanuit het volwassen gezichtspunt van wie wij in Christus zijn. Jezelf aanvaarden betekent in staat zijn om vanuit je echte centrum te leven, dat wil zeggen vanuit de ‘nieuwe mens’ of het echte ik in Christus. Het echte centrum is de plaats waar we blijven in Christus. Iemand die daar blijft, ‘wandelt in de Geest’ en staat niet langer onder de invloed van de oude zondige natuur; hij blijft in eenheid met Degene die hem volmaakt. Zo’n man of vrouw draagt de mantel van Christus’ rechtvaardigheid; hij begrijpt zijn rechtvaardiging en zijn ver-een-iging in Christus heel goed en kan zich daarom echt altijd verheugen in het kruis van Christus. Hij of zij weet zonder enige twijfel dat ‘er dan nu geen veroordeling [is] voor hen, die in Christus Jezus zijn. Want de wet van de Geest des levens heeft u in Christus Jezus vrijgemaakt, van de wet der zonde en des doods’ (Romeinen 8:1,2).
Er zijn tegenwoordig veel christenen bij wie het onvermogen zichzelf te aanvaarden samengaat met een onnodig en voortdurend gevoel van schaamte en schuld of, zelfs nog ernstiger, een diepe en zelfs pathologische zelfhaat. Vaak zijn deze mensen vanuit disfunctionele gezinnen en situaties tot Christus gekomen, plaatsen waar het kwaad, openlijk of meer subtiel, welig tierde, waardoor ze hun geest en ziel, en vaak ook hun lichaam, verwoestten. Zij zijn beroofd van zelfs de meest fundamentele kindergenoegens, soms zelfs van het ervaren van de kindertijd zelf. De problemen van schaamte en zelfhaat kunnen zo diepgeworteld zijn, dat deze mensen nauwelijks onderwijs of zelfs gebed voor genezing kunnen ontvangen voordat we hen hebben geholpen om deze zelfhaat voor Christus te erkennen. Dan wordt, in Zijn Tegenwoordigheid, de grote stap gezet van het verwerpen van deze haat. Wanneer deze zwakheid van de ziel eenmaal onder ogen wordt gezien en wordt behandeld, zijn deze mensen in staat hun hart te openen en de genezing die zij nodig hebben van God te gaan ontvangen.
Daarom zal ik dus (zodat iedereen aan het onderwijs over zelfaanvaarding kan beginnen en de nodige stappen kan zetten om het te bereiken) beginnen met zelfhaat en gebed om het te verwerpen.
Het kruis, met zijn vergeving van zonde en zijn overdracht aan ons van het leven van God Zelf door het geplengde bloed van Christus, is de weg tot verwijdering van alledrie de barrières. Het is echt de weg naar alles wat authentiek christelijk is.’